Yaşamak değerli, sevmek de öyle. Öyleyse nedir bizim kaygımız, güvensizlik mi? Kime ve neye güveneceğimizi şaşırdık artık, can dostların bile sırt çevirdiği bir zamanda. Herkes, kendi çıkarları için ekmek paylaştığı insanları bile sırtından vurmayı adet haline getirmiş ve bunu hiç utanmadan savunur hale gelmiş! Bile bile yaptıkları yanlışları pişkince yanlış değil de mecburiyet gibi göstermeler, gününü gün etmek adına, dostunun arkasından iş çevirmeler, bunu da hiçbirşey yokmuş gibi tavırlarla desteklemeler... Bu mu paylaşım, bu mu dostluk? Yaşamaktan değil de, bunlardan sıkılıyor işte insan. İnanılmaz bir gönül yorgunluğu, yazık!