Bir sıkıntıyı, sevinci; hayatı paylaşabilmek değil midir aslolan? Ne olursa olsun birbirine destek olabilmek, güvenebilmek; kazancı da, kaybı da karşılıksız paylaşabilmek!.. Bunun değerini bilen kaç kişi var etrafımızda? Kimsenin kimseye güveni, saygısı, sevgisi kalmadı. Peki bizi bu hale ne getirdi? Bir çok insani değere sahip çıkamayışımız olabilir mi? Çocuklarımızı yetiştirirken öğretmeye üşendiklerimiz mesela! Oysa bu çocuklarımızın bizden uzaklaşmasına da sebep olmuyor mu? Onların sosyalleşme zannederek gittikçe daha içe kapanık ( özellikle bilgisayar kurtları), daha kuralları olmayan ( çünkü bunu özgürlük zannediyorlar), ayrıca daha güvensiz ve güvenliksiz ortamlarda kurdukları ilişkiler, toplumsal bir değerle ölçülebilir mi? Geleceğin toplumu olacak olan bugünün gençleri, paylaşmayı kendi değerleri ölçüsünde algılıyor ve bunları mesaj içerikleri, sosyal ağlar v.b. adlandırıyor; hayatı paylaşmak bugün azaldıysa yarın yok olabilir!.. Öyleyse birşeyler yapmamız gerekir, çünkü hayat herşeye rağmen çok güzel! Değerlendirmek gerekecek çok fırsat, sevilecek ve paylaşılacak çok şey çıkacak karşımıza ömrümüz boyunca, yeter ki paylaşmaktan korkmayalım; özellikle sevgiyi...
